WAMPIRY

*spostrzegłam od tyłu jakies znjaome włosy. Poszła w innym kierunku, bo chciła uniknąć, aby nie musioała rozmawiac. To włosy Corsenni. Stanęłam i spojrzała w niebo, a po chwili znowu ruszyłam smętnym, krokiem. Ostatnio wcale nie było mi dobrze. Zatrzymałam sie i usiadłam na ziemi*

Jestem Corsenni Lasturre*powiedziałam ufając dziewczynie, która sie do mnie zbliżyła.  W tym samym momencie usłyszałam za sobą szelest, odwróciłam się i zauważyłam siedzącą na ziemi Thel*Ojej, thel co ci?*zapytałam z troską w głosie. Dawno zapomniałam już o sprzeczce z Mi, thel łagodziła moje rany. Zwróciłam się ponownie do nieznanej mi dziewczyny*a ty?*zapytałam*

Nienawidzę jej. No po prostu...Zabiję cholerę! * Mamrotałam do siebie pod nosem. Rzecz jasna, miałam na myśli Corsenni. Tak, wygrałam tą 'bitwę'. Ale nie było mi dość. Przebrałam się w czarne, skórzane spodnie i zielony t -shirt. Zbulwersowana wyszłam z domu nie zamykając drzwi i nie włączając alarmu, który w sumie i tak był martwy. Skierowałam się do lasu. Nni na pewno tam jeszcze leżała sparaliżowana. Biegłam przez las bardzo szybko, aż zobaczyłam swoją przyjaciółkę...Rozmawiającą z innymi ludźmi. Czyżby wampiry? Podeszłam bliżej, chrząknęłam i warknęłam do jakiegoś rudzielca i lalusiowatej blondynki: * Czy wiecie, że to nasz teren? Bo jak nie, to oszczędzę się do słów: WYPAD STĄD! * To mówiąc obnażyłam na moment moje białe kły, po czym zwróciłam się do Corsenni z dłońmi zaciśniętymi w pięści. * Znasz te dwie? Bo jeśli tak, to nawet nie myśl o pozwoleniu polowania im tu. To NASZ teren. I koniec. Jestem mądrzejsza od ciebie, więc i tak posłuchają się mnie. * Podeszłam bliżej rudzielca i popatrzyłam się w jej szmaragdowe oczy przesycone strachem. ' Uciekniesz stąd jak najdalej ' pomyślałam. I rudzielec, posłusznie, zawrócił się i ruszył na wschód, w kierunku gór. Następnie zajęłam się lalunią. Pomyślałam dokładnie to samo, co wcześniej, a ta zrobiła dokładnie to samo co rudzielec. * No?! No?! Kto to był?! Gadaj, kretynko! * Wrzasnęłam do Corsenni wściekła. *

* Moją uwagę odwrócił jakiś szelest. Odwróciłam się, ale nikogo za mną nie było. Wciągnęłam powietrze nosem i poczułam nieznany mi zapach wampira. Na szczęście, trop kierował na wschód, w gory. I dobrze. Bo to teren mój i Corsenni. Pokiwałam głową niezadowolona i ponownie spojrzałam karcącym wzrokiem na Nni. *

Ostatnio edytowany przez Mirielle Cilyatan (2009-02-01 22:10:20)

Trzy lata temu. I dobrze o tym wiesz. * Wycedziłam. * I tak czy siak, nie miały wstępu na nasz teren. I gdzieś mam, skąd znasz tego rudzielca. Nie wpuszczę jej tu, chyba, że ma tu dom, w co wątpię bo wpadłabym wcześniej na jej trop. * Syknęłam. Czy ona postradała zmysły?! To był nasz teren, a jeśli chciała tu wpuszczać pierwsze lepsze przybłędy będę musiałam się stąd wynieść. Choć nie, to ona musiała, bo w tej chwili łamała wszystkie zasady wampirów. O ile owe istniały. Zła wskoczyłam na niską gałąź drzewa i usiadłam na niej obserwując z góry poczynania Nni. Miałam jej dość, ale nie zamierzałam się poddawać. *

* Nie byłam absolutnie przerażona. Może...Rozdarta, tak. * Nie jestem głodna. Ale mogę popatrzeć. * Stwierdziłam i zeskoczyłam z gałęzi. Stanęłam naprzeciw Corsenni i wzięłam się pod boki. * Na co chcesz polować? * Spytałam dość reotorycznie, bo Nni zawsze zabijała to, na co trafiała. * Poza tym, wiesz gdzie mogę kupić nową szafę i alarm? Poprzednie zostały..err..uszkodzone. * Wydukałam przygryzając dolną wargę. Nie mogłam się wyjawić z tym głupim atakiem szału.*

* szłam, zła na tą osobę...  Po niecałej sekundzie, nie pozostało po mnie ani śladu w tamtym miejscu. Oczywiscie teleportacja. Teraz siedziałam juz pod domem Corsenni, czekając na... Sama nie wiedziałam na co. Chwile tak posiedziała i znowu mnie nie było...*

* i nagle znikąd pojawia się Isabella pytając o droge do polany czterech smutków*