WAMPIRY

* Gdzie ona jest, do cholery?! Mówiła, że tu będzie. A ja nawet nie złapałam jej tropu! Wrr! Wskoczyłam dla zabawy na drzewo i zaczęłam odrywać od niego korę. I...Wyczułam to. Wyczułam jej zapach, dość charakterystyczny. Pachnący wręcz egzotycznie, tyloma owocami. Natychmiast poderwalam się do biegu wciąż czując ten zapach. Nagle...usłyszałam huk. Co to, do cholery? Ignorując to biegłam dalej aż zobaczyłam Corsenni - stojącą nad brzegiem rzeki. * Hej, hej, Corsenni! * Krzyknęłam i podbiegłam do niej przeskakując zwinnie rzekę.*

Nie chcę mi się biegać. - *odparłam. Miałam raczej ochotę na...polowanie. I to niekonieczine, na zwierzęta. Tak, wciąż mi powtarzano, że jeśli chcę przejść na ' wegetarianizm ', to muszę nad tym pracować...Ale...Nie chciałam. * Co do huku, to nie ja. Pójdźmy na polowanie, prooooszę! * Zawyłam i...użyłam swojej mocy. Natarczywie wpatrywałam się w jej oczy. Zgodzi się. To było pewne. *

Ostatnio edytowany przez Mirielle Cilyatan (2009-01-31 15:22:11)

Na ludzi. Oczywiście, że na nich...* Uśmiechnęłam się chytrze i wciągnęłam powietrze nosem - żadnych atrakcyjnych zapachów. Tylko jakieś łosie czy sarny...* Pobiegnijmy na wschód. Tam często są jakieś głupie wycieczki. * Na samą myśl oblizałam swoje wyschnięte wargi i wystrzeliłam w powiedzianym kierunku. * Corsenni, chodź! * Krzyknęłam nie czekając - i tak mnie dogoni. *

Proszę cię, Nni...Ta zwierzęca krew, to gówno jest ohydne! A nie będę się powstrzymywać od tego, czego chcę. * Odparłam marszcząc nos, iż wyczułam w powietrzu jakichś zapach. Gwałtownie przystanęłam. Zapach ludzi. Przymknęłam oczy, a moje nogi same ruszyły w kierunku niewinnych osób...Moich ofiar. * Spróbuj Nni smaku ludzi, a nie pożałujesz. * Szepnęłam starając się na kuszący ton. *

* Biegłam szybko, ale wolniej niż wcześniej - wiedziałam, że w skradaniu się po cichu nie byłam mistrzynią, a nie chciałam się zdradzić. I nagle zobaczyłam tych ludzi. Przyspieszyłam, przygotowałam się do wyskoku, gdy...Zniknęli. Wyskoczyłam w powietrze kompletnie zaskoczona, i jedyne co złapałam to powietrze. Co się stało? Teleportowali się? Nie, nie, to byli ludzie, co za niedorzeczność...A potem, uświadomiłam sobie, że to Corsenni. Wściekła warknęłam : * Chcesz ich chronić przede mną? Śmiesz?! * Byłam wściekła, mogłam stracić nad sobą kontrolę. Zacisnęłam ręce w pięści i wypatrywałam Nni. *

Ostatnio edytowany przez Mirielle Cilyatan (2009-01-31 15:50:45)

* Dobrze...Skoro tak się będzie bawić, zniknę. Pójdę do miasta. Nigdy nie odważyłam się na takie coś, ale zawsze musi być ten pierwszy raz, prawda? Odgarnęłam brązowe pasma włosów z twarzy i ruszyłam, chciałam jak najszybciej wyjść z tego piekielnego lasu. Może po drodze poszczęści mi się, i natrafię na kolejnych ludzi? Oby. Biegłam tak z 4 minuty, gdy ujrzałam dachy domów. Zwolniłam tempo do zwykłego marszu, choć i tak szybkiego. Ludzi patrzyli się na mnie gdy koło nich przechodziłam - oszołomieni urodą, czy czuli jaka jestem wściekła i chcieli popatrzeć na mordercę, którym się stanę w przyszłości? Prychnęłam gniewnie na jakąś bandę nastolatków chichoczących na mój widok i skierowałam się do tej ' gorszej ' części miasta. Było tam znacznie więcej ludzi, więcej ofiar. *

* Szłam dalej ulicą myśląc, w jakim wieku powinna być osoba, którą jeszcze dzisiaj zabiję. Dziecko? Taaak, często zapach ich krwi był kuszący, ale było jej mało. Nastolatek? Mogłam wybrać tą opcję. Mogłam go zaciągnąć do lasu, a on by mi zaufał. Zrobiłabym mu dokładnie to, co zrobiono mi, ale bez ewentualnej szansy przeżycia ofiary. Moje rozważania przerwał czyjś jęk i dopiero po chwili dotarło do mnie, że wpadłam na kogoś. Doskonale! Przede mną, na chodniku leżał jakiś chłopak, mniej więcej w moim...'wieku', bo wyglądał na 16-latka. * Och, przepraszam. * Powiedziałam trzepocząc rzęsami i wyciągając ku niemu rękę - co z tego, że była podejrzanie zimna, skoro i tak za chwilę miał zginąć? Zresztą, skąd miał wiedzieć, że jestem tym, czym jestem? Chłopak złapał ją i wstał. Popatrzył się na mnie a ja spytałam: * Przejdziemy się? Och, no wiesz, w ramach przeprosin. * Bez cienia niepewności odparł: * Jasne. * Skierowaliśmy się w stronę torów kolejowych - były za ścianą drzew i bardzo rzadko przejeżdżały nimi pociągi. Zatrzymałam się, on również. Otworzyłam usta, żeby ugryźć go i napić się jego krwi, on to zapewne wziął za chęć powiedzenia czegoś, ale po chwili padł nieprzytomny na tory. Szybko ukucnęłam koło niego i zanurzyłam kły w jego miękkiej skórze. Wziął ostatni wdech...A po chwili nie żył. Siedziałam przy nim jeszcze parę sekund wysysając jego ciepłą krew. Gdy w końcu miałam dosyć poderwałam się z ziemi i pobiegłam w las ocierając swoje wargi z krwi. Jeśli Nni była jeszcze w lesie, mogłam się z nią spotkać. * Corsenni! * Krzyknęłam. A nuż pojawi się? *